Rodziny są różne, tak jak i relacje jakie w niej panują, jedne są bardzo zażyłe, inne luźniejsze, są też takie na których nam specjalnie nie zależy.

Często problemy w relacjach rodzinnych wynikają z wzajemnej nieakceptacji. Rodzice chcą widzieć dziecko tak jak sobie to wyobrazili, i „na jakie je wychowali” i nie mogą znieść myśli, że mogłoby być inne, popełniać błędy, czy mieć problemy z którymi sobie zwyczajnie nie radzi. Dziecko chce widzieć rodziców tak jak sobie to projektuje w swoich marzeniach – przecież mogliby być lepsi, mniej krzyczeć, mniej się czepiać. Czasem nawet żałuje, że nie może ich wymienić na rodziców kolegi 😉. Nieakceptacja buduje coraz głębszą przepaść, a im większa granica tym więcej negatywnych emocji.

Chęć kochania i poczucia szczęścia, jest zawsze po obu stronach. Ciężko więc wyzbyć się tego pragnienia. Zamiast je zaspokoić tym co już mamy i postarać się budować na tym, staramy się tworzyć naokoło, byle z dala od ludzi, z którymi nie chcemy mieć nic wspólnego. Nieakceptacja zawsze pozostawia pustkę w sercu, którą staramy się jakoś wypełnić, często tworząc swoją własną, nową rodzinę. Jednak nic nie jest w stanie sztucznie wypełnić tej pustki, a ta z kolei często przeradza się w niechęć i próbę udowadniania przez jedną stronę drugiej kto ma rację i kto komu wyrządził większą krzywdę. Odrzucenie, przez tak bliskie i ważne dla nas osoby zawsze rodzi ból, niespełnienie i rozdarcie, które czas jest w stanie tylko przytłumić, ale nie wyleczyć.

Nie bójcie się wyrażać swoich uczuć. Nie bójcie się ich wyrażać osobom, które nie są idealne. Czasem zdarza się, że okazje się kończą i nie mamy już możliwości powiedzieć tego osobie, którą kochamy. Kiedy realnie ją tracimy, orientujemy się, że trzymanie żalu było zupełnie niepotrzebne. Kiedy tracimy okazję zastanawiamy się, czy aby na pewno ta osoba wiedziała o naszych uczuciach. Masz wiele momentów i okazji, aby to powiedzieć. Mogą sobie nawet pomyśleć, że przesadzasz, że naczytałeś się bzdur, albo że Ci odbiło 😉, ale jeden zwrot „kocham Cię”, potrafi zmienić wiele, bardzo małym kosztem.

Powiedz swoim rodzicom, powiedz bratu, siostrze, że ich kochasz, że są dla Ciebie ważni. Co z tego, że macie inne poglądy, inne podejście do różnych spraw, inne zainteresowania i sposób bycia. Może i taka relacja wydaje Ci się niepotrzebna, ale mimo to czujesz przyjemność i ciepło kiedy wiesz, że wszystko między Wami jest w porządku. Kiedy możecie na siebie liczyć i spędzić czas, nawet gdy rozmowa się nie klei. Cieszysz się, że oni są w Twoim życiu i że są jego częścią. Bo to Twoja siostra, z którą ciągnęłaś się za włosy i kłóciłaś o głupoty. Twój brat, który biegał w stroju supermana, z ręcznikiem zawiązanym na szyi, aby Cię rozśmieszyć. To tata, który brał Cię na barana, żebyś lepiej mogła zobaczyć co się dzieje na scenie. To mama, która potrafiła postawić Cię do pionu, kiedy zrobiłeś coś głupiego.

To nie musi znaczyć, że nagle tyran przestanie krzyczeć, że alkoholik przestanie pić, że cierpiętnica zacznie się cieszyć życiem, że ta która ma kompleksy przestanie brać wszystko do siebie. To zawsze płomyczek ciepła i nadziei w sercu i myśl z tyłu głowy, która zostaje – i dla takiej osoby może być pomocną dłonią, kolejną cegiełką na lepsze jutro.